‘Wat een mooi rokje’ geen grensoverschrijdende opmerking

Na de #metoo’s is grensoverschrijdend gedrag niet meer weg te denken – helaas – uit het arbeidsrecht. Je ziet dat werkgever, werknemer én rechtspraak zoekende zijn naar waar de grens ligt. In die lijn ook de uitspraak van vandaag. In dit artikel bespreken we een onrechtmatig ontslag op staande voet waarbij de werkgever niet geslaagd is in het aantonen van grensoverschrijdend gedrag door de ontslagen werknemer.

Opmerkingen

De situatie is als volgt. Werknemer werkt sinds 01 oktober 2023 bij werkgever als operationeel directeur. Op 25 januari 2024 is hij op non-actief gesteld vanwege onder andere (non)verbaal gedrag met een seksuele ondertoon. Naar aanleiding van de klachten die binnen gekomen zijn over de werknemer, stelt werkgever een onderzoek in.  Werknemer is het niet eens met de non-actiefstelling en wordt uitgenodigd door werkgever voor een gesprek nadat het onderzoek afgerond is. Werknemer accepteert de uitnodiging voor het gesprek niet, waarop werkgever hem bij brief van 2 februari 2024 op staande voet ontslaat op grond van grensoverschrijdend gedrag.

Werknemer is het ook hier niet mee eens en vordert onder meer een billijke vergoeding van meer dan een ton.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt na wikken en wegen in het voordeel van de werknemer. Uit de ontslagbrief is gebleken dat werknemer zich schuldig zou hebben gemaakt aan grensoverschrijdend gedrag en ongepaste opmerkingen over kleding en uiterlijk tegen een ondergeschikte. De betreffende ondergeschikte heeft dit kenbaar gemaakt naar de gecertificeerde vertrouwenspersoon. Een andere, in de organisatie werkende, werknemer heeft een verslag van dit gesprek gemaakt. Dit verslag laat de rechter achterwege omdat de juistheid van de verklaring van betreffende ondergeschikte niet bepaald kan worden omdat het onvoldoende concreet is.

Communicatiestijl

Uit de verklaring van ondergeschikte zelf is naar voren gekomen dat werknemer ‘Wat een mooi rokje’ gezegd zou hebben. Dat kan volgens het oordeel van de rechter geen ontslag op staande voet opleveren. Werknemer had (op zijn minst) de kans moet krijgen om zijn manier van communiceren aan te passen. Dat werkgever deze kans niet heeft gegeven, omdat werknemer inmiddels op non-actief was gesteld, doet daaraan niet af.

Werknemer krijgt geen ton mee als billijke vergoeding, maar wel €17.280,- (twee maandsalarissen), de reguliere transitievergoeding (€ 975,78) en de gefixeerde schadevergoeding (€ 8.342,06).

NOVO’s tip

Een ontslag op staande voet is een uiterst redmiddel dat niet zonder meer klakkeloos mag worden ingezet. Het is daarom verstandig om vroegtijdig en proactief advies in te winnen over een gerezen geschil of situatie voordat verkeerde en/of te snelle stappen gezet worden. Meer weten? Neem dan contact op met NOVO Advocatuur en Mediation te Breda, Specialist in Arbeidsrecht via  info@novo-advocatuur.nl of 076-2056040.