Niet verlengen bij ziekte??

Het gelijkheidsbeginsel mag bij iedereen toch langzaamaan wel bekend worden verondersteld: je mag als werkgever niet discrimineren op grond van geslacht, aard dienstverband, ziekte, enzovoorts. Een contract voor bepaalde tijd loopt van rechtswege af, tenzij opzegging vereist is. Een werkgever hoeft dan in beginsel niet aan te tonen waarom, maar als er verweer gevoerd wordt, wat dan? Dat kwam in deze uitspraak naar voren.

Geen verlenging tijdelijk contract

Op 14 september 2020 treedt werkneemster in dienst bij werkgever. Gaanderweg het dienstverband blijkt werkneemster borstkanker te hebben. Werkgever besluit de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd niet te verlengen. Werkneemster start een procedure waarbij zij aangeeft dat werkgever – kort gezegd – slecht werkgeverschap heeft getoond alsook in strijd heeft gehandeld met de Wet gelijke behandeling op grond van handicap op chronische ziekte. Werkgever heeft een bewijsopdracht gekregen om te verduidelijken dat de ziekte van werkneemster geen onderdeel is geweest van de reden van niet verlenging.

Onvoldoende duidelijk

De kantonrechter is niet overtuigd: zij is van oordeel dat niet met een voldoende mate van zekerheid is komen vast te staan dat de chronische ziekte van werkneemster geen rol heeft gespeeld bij de beslissing van werkgever om de arbeidsovereenkomst met haar niet voort te zetten. De enkele standaard in de arbeidsovereenkomst zonder verder op enig moment signalen af te geven dat zij de arbeidsovereenkomst van werkneemster niet zou verlengen, zulks terwijl er voorts niets aan een verlenging in de weg stond, maakt dat de kantonrechter onvoldoende overtuigd is dat de ziekte niets met de niet-verlenging te maken heeft. Werkneemster functioneerde goed en werkgever (en collega's) hadden evenmin een probleem met de persoon van werkneemster. Hoewel werkgever weliswaar niet verplicht is om een reden te geven waarom er niet verlengd wordt, speelt dit in de waardering van het bewijs wél een rol. 

Verboden onderscheid

De kantonrechter oordeelt dan ook dat werkgever een verboden onderscheid heeft gemaakt in de zin van artikel 4 van de Wet gelijke behandeling op grond van handicap op chronische ziekte. Dat brengt mee dat de beëindiging van werkgever ernstig verwijtbaar is, in de zin van artikel 7:673 lid 9 BW. Een billijke vergoeding wordt daarmee op zijn plaats geacht, en wel van €10.000,=, naast een veroordeling in de proceskosten.

NOVO’s tip:

Een harde les voor werkgever. Het gebeurt vaker dat een werkgever een contract niet verlengd omdat een werknemer veel ziek is geweest, zwanger is of op andere wijze onvoldoende goed getoetst kon worden. Dat zijn risico’s voor een werkgever en dus wordt vaak gekozen voor een afscheid of niet verlenging. Deze uitspraak laat eens te meer zien dat hier toch enige terughoudendheid in acht dient te worden genomen. Het kan immers tot forse kosten leiden indien onvoldoende gemotiveerd kan worden dat er daadwekelijk géén sprake is van een verboden onderscheid. Wilt u meer weten? NOVO Advocatuur en Mediation te Breda, Specialist in Arbeidsrecht, staat u hier graag in bij. Wij zijn bereikbaar er mail op info@novo-advocatuur.nl en telefonisch op 076-2056040.